Ludowe Nuty to pięć postaci wiejskich muzyków  - wyrzeźbionych w  betonowej spoiwie z dodatkami kleju, mączki marmurowej i  barwników. Postacie są ustawione  przed domem Kultury w Wojsławicach pow. Chełmski. Tworzą rodzaj ogrodu z rzeźb. Cechuje je zwartość, statyczność, nie naturalistyczne proporcje, słabe rozczłonowanie bryły i redukcja detali oraz dominacja układu rytmiczno-symetrycznego. Figury zostały ustawione frontalnie.

Muzyka lodowa to jeden z najstarszych przejawów kultury duchowej każdej grupy etnicznej. Muzykę ludową tworzyli amatorzy śpiewacy oraz instrumentaliści, grający w zespołach na weselach i innych sytuacjach obrzędowych oraz na zabawach czy podczas wypasu zwierząt (tutaj używano muzyki w funkcji komunikowania się na odległość, np. sygnały na trombitach).
Muzykę ludową charakteryzuje znaczna wielość wersji, naturalna skłonność do tworzenia wariantów. Lud tworzył własne melodie, ale też przekształcał inne melodie stosownie do własnych wymagań i zależnie od możliwości zespołu. Przekazywana była drogą zapamiętywania, a nie zapisu nutowego. Trudno sobie teraz wyobrazić, że jeszcze kilkadziesiąt lat temu każda wieś posiadała swoich muzykantów.  Nie rzadko tylko w jednej wsi było kilka kapel ludowych. W skali kraju były dziesiątki tysięcy muzykujących amatorów. W czasach kiedy nie było radia lub adapteru na korbkę muzykanci amatorzy byli potrzebni na wszystkie okazje a szczególnie w gospodach, karczmach oraz w izbach chłopskich gdzie ręcznie wyrabiano ozdoby i tańcowano w zimowe wieczory.

 „Ludowe nuty” To pięć wyrzeźbionych postaci muzykantów. Pomnik upamiętniający wielką rzeszy anonimowych  muzykantów, grajków. Nie wolno zapomnieć jaki wielki wpływ ich rzemiosło miało na kształtowanie osobowości poszczególnych regionów naszego kraju, Tym bardziej nie wolno zapomnieć, że pozostali anonimowi tak samo jak kompozytorzy muzyki ludowej.